Organizator: Związek Polskich Artystów Fotografików Okręg Dolnośląski,
Współorganizatorzy: Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu – Instytucja Kultury Samorządu Województwa Dolnośląskiego
Fotograficy: Agnieszka Antosiewicz-Mas, Patrycja Basińska, Czesław Chwiszczuk, Zdzisław Dados, Andrzej Dudek-Dürer, Alek Figura, Tomasz Fronckiewcz, Ewa Gnus, Barbara Górniak, Antoni Gruner, Waldemar Grzelak, Zenon Harasym, Mariusz Hertmann, Roman Hlawacz, Daria Ilow, Paweł Janczaruk, Tomasz Jodłowski, Katarzyna Karczmarz, Piotr Komorowski, Grzegorz J. Kosmala, Krzysztof Kowalski, Piotr Kucia, Krzysztof Kuczyński, Stanisław Kulawiak, Katarzyna Laskus, Józef Ligęza, Marek Liksztet, Ewa Martyniszyn, Marek Maruszak, Wojciech Miatkowski, Rafał Michalak, Stanisław Michalski, Tomasz Mielech, Krzysztof Miller, Janusz Moniatowicz, Janusz Piotr Musiał, Krzysztof Niewiadomski, Piotr Maciej Nowak, Mateusz Palka, Michał Pietrzak, Przemek Piwowar, Wojciech Potocki, Mariusz Raźniewski, Wacław Ropiecki, Andrzej Rutyna, Krzysztof Saj, Grzegorz Sawa-Borysławski, Dorota Sitnik, Paweł Sokołowski, Maciej Stawiński, Maciej Stobierski, Alina Ścibor, Rafał K. Warzecha, Marek Wesołowski, Aneta Więcek-Zabłotna, Jerzy Wojtowicz, Iwona Wojtycza-Fronckiewicz, Waldemar Zieliński
Kurator: Stanisław Kulawiak
O WYSTAWIE
Joanna Mielech
Granica między iluzją a realizmem w dziejach sztuki jest płynna: oba pojęcia są sobie bliskie, różnią się właściwie stopniem nasycenia ową iluzyjnością. Do czasu wynalezienia fotografii historia malarstwa to dzieje doskonalenia umiejętności osiągania w dwuwymiarowym obrazie coraz doskonalszego złudzenia przestrzeni.
Trójwymiarową iluzję rzeczywistości osiągano dzięki sztuczkom perspektywy, światłocienia, przez użycie odpowiednich barw. Artystom z biegiem czasu udawało się to coraz lepiej, a obrazy „wciągały” widza do swojej głębi. W istocie realizm iluzji jako sztuka złudzenia wynika ze specyfiki postrzegania, budowy oka i błędnej interpretacji bodźców przez ludzki mózg: odpowiednie zestawienie barw, kształtów i cieni sprawia, że mózg interpretuje obraz kontekstowo, wydaje się więc, że zestaw plam, który widzimy, to np. trójwymiarowy przedmiot. Sztuka wykorzystywała niedoskonałości ludzkiej percepcji, żeby oszukiwać i łudzić, już od czasów antyku. (…)
Twórcy biorący udział w dorocznej wystawie Okręgu Dolnośląskiego Związku Polskich Artystów Fotografików potraktowali temat wielowymiarowo. Każdy artysta poruszył inny aspekt złożonej problematyki. Powstała wystawa, która jest zestawem wielu różnych interpretacji i możliwości odbioru. Wystawa „Realizm iluzji” jest zatem zbiorem iluzji różnego rodzaju, a to, co odczytuje interpretator, jest również jego własną, osobistą iluzją na ten temat. (…)
„Realizm iluzji” pokazuje różnorodność postaw i zagadnień formalnych, z których wszystkie służą do próby opisania świata za pomocą fotografii. Wielka rozmaitość stanowisk i światopoglądów wynika oczywiście ze spotkania ukształtowanych osobowości artystycznych, które wyznają pewne fotograficzne zasady i pozostają im wierne. Każdy z twórców biorących udział w wystawie „Realizm iluzji” podaje własną interpretację tej idei. Świat można opisać na tyle sposobów, ile można wyróżnić prób jego opisania. Dlatego mimo wielkiej różnorodności zebranych prac jasne jest jedno: każdy artysta porusza inną kwestię problematyki realizmu iluzji w fotografii. Każde rozwiązanie jest słuszne i niepowtarzalne, ponieważ w sztuce prawdą jest wszystko, co wypływa z rzeczywistych rozważań artysty. Iluzja zmienia świat, wpływa na każdego z nas, ubarwia życie, fascynuje artystów.